Alabalığın Büyüğü Ne Oluyor?
Kayseri’nin o soğuk sabahlarında, kışın o berrak havası, yüzüme çarparken aklımda bir soru vardı. Alabalığın büyüğü ne oluyor? Sadece bir balık sorusu değildi bu. Bu soru, hayatımda karşılaştığım bir sorunun da yansımasıydı. Bir sabah, babamla birlikte balığa gitmek için yola çıktığımızda, kafamda dönüp duran bu sorunun, belki de beni bekleyen gerçeklikle bir ilgisi olduğunu hissettim. Ama o sabah, daha fazlasını öğreneceğimi kimse tahmin edemezdi.
Sabahın İlk Işıkları ve Balıkçı Köyü
Yolun başındayız, bu sabah Kayseri’nin kenarındaki balıkçı köyüne doğru yola çıkarken kalbimde bir huzursuzluk vardı. Babam sabahın ilk ışıklarıyla erken kalktı, bana hiçbir şey söylemeden hazırlık yapmaya başladı. Bizim için balık tutmak, şehirden uzaklaşmak, günlük yaşamın gürültüsünden kaçmak gibiydi. O an hissettiğim duygular, bir yandan heyecanlıyken, diğer taraftan da belirsizdi. Sadece bir balık tutma etkinliği değildi, kendimi keşfetme yolculuğuydu.
İçimde bir heyecan var ama ne olduğunu tam olarak çözemedim. Çevremdeki doğa, kararmış gökyüzü ve kuşların sabahın ilk ışıklarıyla cıvıldamaları, sanki bir şeyleri bırakıp başka bir dünyaya adım atmış gibi hissettiriyordu. Babam, alabalık tutmaya gittiğimizde, “Alabalığın büyüğü ne oluyor?” diye sormuştum. O an o kadar basit ve saf bir soruydu ki, cevabını beklemeden yola çıkmıştım. Babam gülümsedi ve bir şeyler söyledi ama tam anlamadım. Ancak o sabah, tam olarak ne olduğunu öğrenmek için sabırsızdım.
O Anın İçindeki Belirsizlik
Balıkçı köyüne geldiğimizde, güneş tam anlamıyla doğmuş, dağların tepeleri altın sarısı ışıklarla dolmuştu. Fakat, o anla ilgili başka bir şey vardı. Bunu hissedebiliyordum. Babamla birlikte göletin kenarına oturduk. Havanın soğukluğu beni biraz sarstı ama bir yandan da kalbimi hızlandıran bir heyecan vardı. Derin bir nefes aldım, çünkü tam o anda babamın dediği gibi, büyük alabalıkları yakalayabileceğimi düşündüm.
Balık tutmak, her zaman sabır ister. Ama ben sabırsızım. Bir şeylerin hemen olmasını istiyorum. Sanki göletin derinliklerinden çıkacak o büyük alabalık, hayatımda her şeyin aniden düzelecekmiş gibi, her sorunun cevabını verecekmiş gibi bekliyor. Ama o bekleyiş, bir anlık heyecan ve ondan sonra gelen hayal kırıklığı kadar güçlüydü. Birkaç saat geçti, balık yoktu. Göl kenarında durmak, hayallerin suya düşmesi gibiydi. Sanki sormam gereken o sorunun cevabını bekliyordum ama her şey boştu.
Alabalığın Büyüğü Ne Oluyor?
Saatler sonra, bir alabalık yakaladık. Babam küçük bir alabalığı oltasına takarken, bana bakarak gülümsedi. “İşte, büyüğüne doğru adım atıyoruz,” dedi. O an kafamda bir şey yerine oturdu. Alabalığın büyüğü, sadece fiziksel olarak değil, hayatta ne olursa olsun, her şeyin zamanla büyüyüp şekil alacağını anlatıyordu. Büyüklük, bekleyişin ve sabrın sonucuydu. O alabalık, bana hayatın ne kadar sabır gerektirdiğini öğretiyordu.
Ama o küçük balığı yakaladığımızda içimde bir hayal kırıklığı vardı. Sabırsızdım, hemen büyük olanı istiyordum. Ama babamın gözlerinde, beni anlamama yardımcı olan bir bakış vardı. Büyük alabalık hemen gelmeyecekti. Her şeyin zamanı vardı. O küçük balık, belki de hayatın yavaş ama emin adımlarla büyüdüğünü ve her şeyin zamanla geldiğini gösteriyordu.
Geriye Bakarken
O gün balığı tutmayı başardık ama benim kafamdaki soru hâlâ vardı: “Alabalığın büyüğü ne oluyor?” Bu soru, hayatımda daha derin bir anlam taşımaya başlamıştı. Alabalığın büyüğü sadece bir balık değildi. O, sabrın, bekleyişin, zamanın ve emeğin simgesiydi. Hemen her şeyin olmasını beklemek yerine, büyümenin yolunun, her anın kıymetini bilmekten geçtiğini anlatıyordu.
O gün, kaybolan zamanın ve uğraşların sonunda, hayatın büyük alabalığının bir gün geleceğine dair bir umut bıraktım. Belki de sabırla büyüyecek bir şey vardı içimde. Her şeyin büyümesi için önce bir yerden başlamak gerektiğini düşündüm.
O günden sonra, hayatın bana sunduğu küçük balıkları yakalarken, alabalığın büyüğü ne oluyor sorusunu bir daha hiç unutmadım. Bazen, küçük şeylerin peşinden gitmek ve onlardan ders almak, aslında en büyük ödüldür.